Toen navigatiesystemen begin deze eeuw voor het grote publiek op de markt kwamen ontmoette de fysieke ruimte met straten en bomen, dorpen en steden op grote schaal een virtuele ruimte. Het verschil met de klassieke kaart was dat bestuurders nu ook beslissingen lieten nemen door algoritmes. Er ontstond een vertrouwensrelatie met een algoritme. Sla rechtsaf, linksaf, ga rechtdoor, keer om. Je gaat goed, zolang de auto en virtuele ruimte op het beeldscherm van het systeem overeenkomen met jouw auto in de fysieke ruimte. En gaat het niet goed? Dan vormt dat soms de fysieke ruimte op onverwachte manieren (zie, uit 2008: http://themobilecity.nl/2008/02/19/sat-nav-mishaps/).
— Lees verder — “Spelen met tijd en ruimte – in kaart brengen van gedeelde speelvelden”